هنـــــــــــــــاك ...

هناك ...

هناك بس لما باخد نفس عميق ..يحسس قلبى بدفا مزعوم ..
وضمة ايد منى ليا ..تمشى على كل كل خدش جوايا ببطء متعمد لاحسن اصحى حاجة ..
مع مشى على طراطيف صوابعى لاتكعبل فى حاجة وافتح حاجة انا مش ادها هحاول اكتب ..

 

بفرض على نفسى فى محاولة عبثية انى مبخطش بابى ..ولا أدور فى كراكيب قلبى من جوه .. الا على فترات مش قريبة ومش بعيدة فى نفس الوقت ..

احساس غريب لما بتفرج على نفسى من فوق وكانى مش- انا- نفس الشخص الى عايش الاحداث ..وعلى طريقتى فى التعامل مع المواقف الى شكلتها اكتر ما هى شكلتنى ..

أعترف انى كنت فى البداية كائن ضعيف نسبيا ..مبيعرفش يتعامل مع خيبات توقعاته و خسارته الانسانية ..بس لما عرفت ان الدنيا دى لازم تتاخد عافية ..ولو استنيت الحاجة تيجى بالهداوة مش هتيجى وانا تحولت لكائن آخر ..

اكثر انفعالا بس اهدى نسبيا ..وصوت الدوشة الى جوه هدى كتير عن زمان  ..

لما مبقاش فى ثوابت فى حياتى بس فى مناطق ارتكاز على الاقل بتخلينى اتوازن نفسيا الى حد كبير واغلبها مش متعلقة بأشخاص ..متعلقة بيا أنا وبحجات ثابته ..متقدرش تبعد ..ولا تقدر تخذل ..ولا تقدر تكون لحد تانى غيرى ..ده مريح لحد كبير..

لما قررت انى أحط بينى وبين الدنيا لوح أزاز سمكه كفاية يخلينى ابعد عن اى حاجة وكل حاجة  وفى قلب اللوح ده انا موجودة ..

جربت أكون كده اشوف حجات ومحسهاش ..ونبض قلبى يبتدى يقل تدريجى ..كانه قرب يختفى

واعمل نفسى مش شايفة ..عشان انا عشت ده قبل كده ..ومش هوجع نفسى تانى بيه ..ولا هحاول اوجع قلبى بنفس المشهد مرتين ..

بقيت بتعامل مع نفسى بحرفية شديدة وده ميمنعش انى لما بقع بتكون الوقعة
هوووووووووووووووووووووووووووووب شديدة جدا ..لان كل الحجات الى كنت بقنع نفسى بيها ممكن تكون فشلت ولازم اقوم تانى ..بأسرع ما يمكن .

انى افضل واقفة على قلبى من بره ..اقول باسورد جديدة عشان محدش هيعرف يدخله غيرى وباختيارى وبقرارى ..

انى اخربش حيطانى وقعت وجعى وانزف لوحدى ..وابكى لوحدى ..واقوم لوحدى ..

ان محدش لازم يكون هناك ..هناك ده مكانى أنا وبس ..

اكتشفت ان كل ما معرفتك بالناس زادت بقى الوجع اكتر ..لانهم بقوا حافظينك وعارفينك بشكل ما ..يخليهم عارفين ردود افعالك من قبلها ..وانه بيلعب شطرنج معاك ..

بيعمل كزا وهو عارف ان اخرك كزا..

وان ممكن رد فعلك يكون محصور فى حجات معينة ..

قيس على ده كم الوجع الى انت وبس هتحس بيه ..وجع انك كنت كتاب مفتوح ..وجع انك آمنت ومخونتش ان فى حركة هتتعمل عشان توجعك ..ووجع انك هتجبر نفسك انك تغير ردود افعالك دى عشان متلاقيش نفسك بتمشى على خط مرسمولك ..

من هنا وبس لازم انت الى تقرر يا تعيش ملك يا تعيش عسكرى ..

على كل وجع حسيت بيه ..وخيبة امل ..وانتظار لاى حاجة ..ومحصلتش
على كل شخص فارقته بمزاجك ..او فارقك ومفرقش معاه مزاجك
على كل حاجة كنت مستنى تحصل وموقف حجات كتير عشانها ..وحد قالك مكنش لازم تستنى

على كل وعد التزمت بيه بالحرف ..وناس ملتزمتش معاك باى حرف قالته

على كل كسر جوه منك ..مقدرتش تلمه وتلزقه تانى ..وكل خدش مستخبى بحرفنة عشان متوريهوش لحد
على كل حكاية موجودة جواك انت ..وكل حدوتة مخلصتش ولسه بتقنع نفسك انها خلصت

على كل مرة اتكعبلت فيها وقومت سندت نفسك فيها بسرعة ..واكتشفت انك انسان لاول مرة بتشوف نفسك

عن كل ده هيكون تدوينى لمدة 365
محاولة لمعرفتى اكثر واكثر ..